Je bent niet "te veel." Je bent gewoon moe van alles binnenhouden.
Laten we daar iets aan doen.
Ik weet hoe het voelt — ik ben er zelf ook geweest.
Mijn verhaal in een paar zinnen
Lange tijd leefde ik in overlevingsmodus.
Het voelde alsof ik boven mijn eigen leven zweefde — losgekoppeld, niet geaard, en steeds op zoek naar de minst pijnlijke optie tussen keuzes die nooit echt goed aanvoelden.
Ik deed niet alles "zoals het hoort." Ik deed gewoon wat ik kon met wat ik had, zelfs als dat betekende dat ik bleef vastzitten in patronen die niet werkten. En toch lachte ik vaak — omdat lachen het enige was wat me overeind hield. Maar achter die glimlach kookte ik vanbinnen. Ik slikte de tranen in, de schreeuwen, de woede. Alles bleef binnenin.
Ik was uitgeput van het doen alsof alles oké was, terwijl elk deel van mij schreeuwde om iets anders.
Ik vertrouwde anderen niet. En eerlijk gezegd wist ik niet eens of ik mezelf kon vertrouwen. Ik kende mezelf amper.
Ik ben door burn-outs gegaan, trauma’s, ADHD-spiralen, momenten van diepe eenzaamheid, en een stille woede die niemand leek op te merken… want ik was altijd "de sterke."
Ik had geen behoefte aan nog een mindset-trucje of goedbedoeld advies. Ik had iemand nodig bij wie ik écht kon zijn.
Iemand voor wie ik me niet hoefde voor te doen — of hoefde te verstoppen.
Iemand met wie ik kon praten zonder op eieren te lopen, zonder filter, zonder schaamte, angst om “te veel” te zijn.
Geen oordeel. Geen spelletjes. Geen taboes.
Ik zocht een coach die het zelf ook had meegemaakt. Iemand die wist hoe het voelt om verdwaald te zijn, overprikkeld, overweldigd… en die toch stukje bij beetje de weg terug naar zichzelf had gevonden.
Niet perfect. Gewoon een paar stappen verder op het pad — niet om me te redden, maar om naast me te lopen, met eerlijkheid, diepgang en hart, zonder mij te willen "repareren." Iemand die ruimte kon houden, zonder oordeel of schrik, iemand die begreep dat het leven rommelig is en mensen complex zijn.
Ik heb haar nooit gevonden. Niet omdat ze niet bestaat, maar waarschijnlijk omdat ik diep vanbinnen nog niet klaar was om gevonden te worden. Ik was bang voor wat ik zou ontdekken als ik écht keek. Bang om een leven onder ogen te zien dat niet als het mijne voelde. Bang om het verhaal los te laten dat ik had opgebouwd om te overleven.
Dus trok ik me nog een tijdje terug.
Niet omdat ik geen hulp wilde — maar omdat ik nog niet wist hoe ik die kon ontvangen.
Tot op een dag de angst om verloren te blijven groter werd dan de angst om echt gezien te worden.
En toen begon er iets te verschuiven.
Hoi, ik ben Sabrina Bouhadji — Energy Medicine Practitioner, Holistisch Coach, eerlijke spiegel zonder omweg, en jouw zachte plek om te landen als het leven even te veel wordt.
Ik ben er voor wie alles intens voelt.
Voor wie blijft denken, blijft geven, en stilletjes pijn meedraagt die niemand ziet.
Ik help je niet gewoon om "met stress om te gaan."
Ik help je begrijpen wat je lichaam je al die tijd heeft willen zeggen… en je weg terug naar jezelf te vinden.
Wat ik geloof (en elke dag zie)
-
Je hoeft niet "gerepareerd" te worden.
-
Je hebt gewoon te veel gedragen. Te lang. En je bent gaan denken dat dat normaal was.
-
Je leeft al jaren op automatische piloot, zonder echt te kiezen.
-
Denken dat je het niet kunt beteken niet dat het waar is. Ik weet dat je het kunt. Zelfs als jij dat (nog) niet gelooft.
-
Er is altijd een andere weg, ook als je die nog niet ziet.
-
Oordeel sluit af. Compassie opent.
Wat ik eigenlijk doe (voor het geval je het je afvraagt)
Ik combineer energy medicine, health coaching en diep luisteren om mensen te helpen uit overlevingsmodus te stappen en opnieuw verbinding te maken met zichzelf.
Soms betekent dat tranen.
Soms lachen.
Soms simpelweg leren om eindelijk weer echt uit te rusten.
Hoe het zich ook laat zien — dit werk gaat over thuiskomen. In je lijf, je helderheid, je evenwicht en je stem.